Ευχαριστούμε κόουτς

Μέσα στην εβδομάδα που μας πέρασε, ο Παναγιώτης Γιαννάκης σταμάτησε τη θητεία του ως προπονητής της εθνικής ομάδας του μπάσκετ.

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια (άλλωστε και ο κόουτς δούλευε πολύ περισσότερο απ' όσο μίλαγε). Ο άνθρωπος που απέδειξε με πράξεις (κάποιοι γνωστοί μου δεξιοί θα το έλεγαν καλύτερα σεμνότητα και ταπεινότητα, αλλά έχει καταντήσει γελοίος ο όρος) ότι χωρίς δουλειά, υπομονή και αλληλοβοήθεια δεν πετυχαίνεις τίποτα.
Και πράγματι πέτυχε, καθώς πλέον μέχρι και η 5η θέση στους Ολυμπιακούς σημαίνει αποτυχία. (5οι στον κόσμο έτσι...).

Αλλά δυστυχώς το αντίο δεν είναι αντάξιο της προσφοράς του κόουτς. Ο κόουτς έμαθε το τέλος της θητείας του από μια συνέντευξη του Πρόεδρου της Ομοσπονδίας κ. Βασιλακόπουλου στο ραδιόφωνο. Όπως ακριβώς ο ίδιος ο Γιαννάκης από συνεντεύξεις τύπου τέλειωσε τους 2 αρχηγούς της τελευταίας δεκαετίας, τον Σιγάλα και τον Κακιούζη.

Έχει ο καιρός γυρίσματα κόουτς, καλά να πάθεις, εσύ έφταιξες γι' αυτό.

Αναμφίβολα όμως, πρόκειται για τη μεγαλύτερη μορφή του ελληνικού μπάσκετ, ακριβώς δίπλα στον Νίκο Γκάλη.
Ευχαριστούμε...

(ΥΓ: Το μπασκετάκι είναι η αδυναμία μας τι να κάνουμε?)