Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Αύριο γάμος γίνεται (πάλι)

Κάποτε, διαβάζοντας αθλητική εφημερίδα, συγκράτησα μια πολύ σωστή φράση του τότε δημοσιογράφου ο οποίος έλεγε:
"Μια ασφαλής ένδειξη ότι μεγαλώνεις, είναι όταν ο αγαπημένος σου ποδοσφαιριστής είναι σε μικρότερη ηλικία από σένα". Το είχα βρει πολύ σωστό τότε που ήμουν γύρω στα 21-22.
Τώρα λοιπόν, που τα 30 είναι πιο κοντά από τα 25, η ασφαλέστερη ένδειξη ότι μεγαλώνεις ακόμα περισσότερο, είναι το γεγονός ότι πηγαίνεις σε όλο και περισσότερους γάμους, και αυτοί δεν είναι γάμοι συγγενών που δεν ξέρεις και δεν θες να πας ("είναι ντροπή να μην έρθεις". Ποιον θα ντροπιάσω δεν κατάλαβαινα ποτέ), αλλά είναι γάμοι φίλων, συναδέλφων, συναδέλφων που γίναμε φίλοι και όχι μόνο συνάδελφοι, και κολλητών (οσονούπω).
Ο 5ος γάμος την φετινή σεζόν (Από Μάιο εως σήμερα) και τελευταίος για φέτος.

Παντρεύεται ο κόσμος λοιπόν. Και καλά κάνει (?).

Συνειδητοποιώντας λοιπόν οτι μεγαλώνω την ώρα που οι συνομήλικοι μου εξελίσσονται (?), βάζω ένα ουισκάκι στο ποτήρι (Καλό χειμώνα) και ξανακάνω τον αξέχαστο συλλογισμό του Κώστα Τσάκωνα στο "Μάθε παιδί μου γράμματα": 6 χρόνια μέχρι να πάω σχολείο, 6 χρόνια στο δημοτικό, 6 χρόνια γυμνάσιο - λύκειο, 6 χρόνια πανεπιστήμιο - στρατό, τα υπόλοιπα χρόνια τι έκανα (κάνω)? Σταματάω γιατί θα βάλω και δεύτερο και θα αρχίσει η κατηφόρα μετά.
Ναύπλιο αύριο λοιπόν.

ΥΓ: Ξαναδιαβάζοντας αυτά που έγραψα παραπάνω, αναρωτιέμαι πόσο "γάμα τα" μπορεί να ήταν η εβδομάδα που πέρασε και κάθομαι και γράφω τέτοια πράγματα. Δεν το σβήνω όμως για τιμωρία...