Κόμματα, κανάλια, sites, εφημερίδες γράφουν, δείχνουν, λένε για το debate.
Ποιοι θα συμμετέχουν, πως θα τα πουν, που, γιατί, πότε?
Όταν στέρεψαν οι ιδέες και τα προγράμματα, ανέλαβαν οι επικοινωνιολόγοι (αλήθεια από ποια σχολή βγαίνεις επικοινωνιολόγος?)...
Στάση σώματος, ύφος, πυγμή, ευφράδεια και άνεση είναι τα στοιχεία που δίνουν πόντο στο νικητή.
Επιχειρηματολογία είπατε? Έλα μωρέ τώρα, ποιος ακούει τι λένε?
Το ποιος δεν το ξέρουμε αλλά το πόσοι είναι εύκολο. Κάπου διάβασα οτι το τελευταίο debate των εκλογών του 2007 το παρακολούθησαν 2.000.000 (2 εκατομμύρια) τηλεθεατές. Να γιατί τα κανάλια κάνουν κρα. Το άγχος τους είναι να καθοριστεί η διάρκεια και η ποσότητα των διαφημιστικών διαλειμμάτων. Και δεν έχουν άδικο. Ούτε η Eurovision τόση τηλεθέαση...
(Ωραίο θέμα για δημοσκόπηση: Τι θεωρείτε πιο αχρείαστο: Debate ή Eurovision).
Εξαιρούνται από τη δημοσκόπηση τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι την ημέρα της Eurovision, οργάνωσαν Eurovisioff, αν είναι δυνατόν...
Πόσοι άραγε είναι αυτοί που περιμένουν το debate για να αποφασίσουν ποιον θα ψηφίσουν?
ΥΓ: Επειδή αρχίζει να ακούγεται πάλι το παραμύθι για τον Ξύλινο Λόγο του ΚΚΕ:
Εγώ να συμφωνήσω οτί τα περί ιμπεριαλισμού, λαϊκών μαζών και αντικαπιταλιστικού κανόνα είναι μια ρητορική την οποία και καταλαβαίνουν λίγοι αλλά και προσελκύει λίγους.
Γιατί όμως είναι περισσότερο Ξύλινος Λόγος από τη ρητορική των μεταρρυθμίσεων, των διαρθρωτικών αλλαγών, της πράσινης ανάπτυξης, της πάταξης της γραφειοκρατείας και άλλων παρόμοιων μπούρδων που ακούμε σε κάθε εκλογική αναμέτρηση από τους 2 μεγάλους?
Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου