Βαριά Βιομηχανία

Τριήμερο στο Αγκίστρι.

Δωμάτιο τρίκλινο με 50€ (προσιτή τιμή στο άκουσμά της).
Το ξενοδοχείο αποτελείται από τον ιδιοκτήτη, τον ρεσεψιονίστ, τον pool bar tender, ρόλους τους οποίους υποδύεται ο ίδιος άνθρωπος. Α, έχει και καθαρίστρια η οποία δεν καθάρισε το δωμάτιο στο ενδιάμεσο, ούτε άλλαξε πετσέτες - σεντόνια, η οποία φυσικά είναι η γυναίκα του προαναφερόμενου. Κι έτσι δουλεύει όλο το καλοκαίρι. (No value for money που έλεγε και η γιαγιά μου στο χωριό)

Το πρακτορείο στον Πειραιά. Ζητάς εισητήριο μετ' επιστροφής (γιατί είσαι και προνοητικός), να πας και να έρθεις με δελφίνι, από το ίδιο λιμάνι (2 λιμανάκια έχει το Αγκίστρι, ένα για τα δελφίνια κι ένα για τα πλοία) σε απόσταση 1,5χλμ το ένα από το άλλο. Λεπτομέρεια (το δελφίνι κάνει 50 λεπτά και το πλοίο 2 ώρες). Μετά λοιπόν τις ρητές διευκρινήσεις στην υπάλληλο του πρακτορείου, για εισητήριο μετ επιστροφής με δελφίνι, το εισητήριο που εκδίδει έχει επιστροφή με πλοίο από το άλλο λιμάνι φυσικά. (Γεγονός που έχει ξαναγίνει γιατί η εταιρεία των πλοίων δίνει καλύτερες προμήθειες στους πράκτορες σε σύγκριση με την εταιρία των δελφινιών).

Επιστροφή στον Πειραιά, όπου δεν έχει ηλεκτρικό λόγω έργων (καλώς, κανένα παράπονο) αλλά έχει αυστηρά επαγγελματίες ταξιτζήδες οι οποίοι έχουν σβηστό το ΕΛΕΥΘΕΡΟ, παίρνουν μόνο ξέμπαρκους ( και όχι δυο δυο ή τρεις τρεις) για να κάνουν διπλή και τριπλή κούρσα.

Αποτέλεσμα, η επιστροφή η οποία υπό κανονικές συνθήκες θα διαρκούσε 1 ώρα και 45 λεπτά κράτησε 4 ώρες.

Κι ευτυχώς, δεν ήμασταν ξένοι τουρίστες...

Βαριά βιομηχανία όντως.