Ο Αλέξης, ο Διαμαντής και ο Περικλής

Τα 2 πρώτα ονόματα είναι σίγουρα γνωστά και δεν χρειάζεται το επώνυμο για να καταλάβεις για ποιους πρόκειται..

Το τρίτο είναι το μικρό όνομα του εφοπλιστή Παναγόπουλου, ο οποίος έχει απαχθεί από τις 12 Ιανουαρίου και οι διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωση του ακόμα συνεχίζονται. Ευτυχώς (φαντάζομαι λόγω ηλικίας), τα ΜΜΕ δεν τον αποκαλούν με το μικρό του όνομα (Περικλή) γιατί έτσι κι αλλιώς τις τελευταίες μέρες έχουμε γίνει θεατές του "δράματος" της οικογένειας.

Όλοι συμπαραστεκόμαστε στον Περικλή, στη "δραματική έκκληση" της συζύγου του, στην αγωνία του Πάνου Σόμπολου, αλλά μισό λεπτό: Αφού τα έχεις ρε φίλε, δωστα να ησυχάσουμε. Ακούγεται απλοϊκό, στυγνό και απάνθρωπο αλλά νομίζω οτι έτσι είναι. Και αν έχεις προβλήματα υγείας δώσε κάτι παραπάνω. Έτσι κι αλλιώς, δεν έχει νόημα να φοβάται για τη ζωή του, αφού αν δεν πληρώσει, με τα προβλήματα υγείας που έχει (αν έχει) θα πεθάνει στα χέρια των απαγωγέων.



Το νόημα όμως είναι αλλού:

Γιατί πρέπει εμείς να στεναχωρηθούμε για τον Περικλή?
Γιατί πρέπει να αισθανθούμε την ίδια στεναχώρια για τον Διαμαντή και τον Αλέξη?

Επειδή ακούστηκαν πολλά για τον μεροκαματιάρη Διαμαντή, τον αριστούχο Διαμαντή των 700€, έχω κάποιες ενστάσεις:

- Αφού είσαι αριστούχος γιατί μπαίνεις στην αστυνομία?
- Για να εξασφαλίσεις το μέλλον σου, μια μόνιμη θέση στο Δημόσιο και να γλιτώσεις από την εργασιακή ανασφάλεια και την ανεργία γιατί προέρχεσαι από την επαρχία και από φτωχή οικογένεια (απαντώ μόνος μου).
- Και από κι ως που, η αστυνομία σου εξασφαλίζει τα παραπάνω? Από κι ως που, η αστυνομία (ως Δημόσιο) προσφέρει τα ίδια με μια θέση κηπουρού σε δημαρχείο (είναι και της μόδας λόγω Νικοπολίδη) ή με μία θέση φύλακα σε σχολείο?
- Μα το παιδί ήθελε να προσφέρει στην Ελλάδα?
- Και πάλι γιατί να μπεις στην αστυνομία? Δεν ξέρεις δηλαδή οτί θα οπλοφορείς? Ο,τι θα έχεις να αντιμετωπίσεις διάφορους "Επαναστατικούς Αγώνες"? Ή μήπως θεωρείς οτι "εντάξει μωρε κανα δυο χρόνια στο δρόμο και μετά όλο και κάτι θα κάνουμε να μπούμε σε κανένα γραφείο".
- Και τι να έκανε δηλαδή το παιδί, αφού αυτό του άρεσε?
- Τότε ούτε κι εμείς υποχρεωμένοι να βάλουμε στο ίδιο καζάνι τον Αλέξη και το Διαμαντή. Και μένα μου αρέσουν τα πυρηνικά εργοστάσια, αλλά να εκραγεί ο πυρηνικός αντιδραστήρας δεν θα κλάψει κανείς για πάρτη μου.
Άσε που μετά χαράς να πληρώσω εγώ ο μισθωτός του ιδιωτικού τομέα, δημόσιους νοσηλευτές, καθαριστές και άλλους (που κι αυτοί πορσφέρουν στην Ελλάδα), αλλά όχι και να συνεχίζω να πληρώνω αργόμισθους αστυνομικούς, Ματατζήδες και ΕΠΟΠ (γιατί και στο στρατό τα ίδια γίνονται).
Και επαναλαμβάνω κρίμα που παραλίγο να σκοτωθεί το παλικάρι (αλλά αυτά έχει το επάγγελμα). Μέχρι εκεί. Κρίμα (και πολύ είναι).

Εκεί που πονάς είναι στον Αλέξη, γιατί και ο Διαμαντής όταν ήταν 15 χρονών, μπορεί να είχε βγει βόλτα συν Κυπαρισσία, να γινόταν μια συμπλοκή αστυνομικών - Αλβανών (γίνονται και πολλές εκεί), να πήγαινε από περιέργεια να δει τι γίνεται, να έτρωγε μια αδέσποτη και γεια χαρά.
Μπορεί και ο Αλέξης αν μεγάλωνε, να γινόταν ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου. Αν μεγάλωνε...
Τον πρόλαβε ο μπουχτισμένος μπάτσος, που είχε φάει χώσιμο 10 χρόνια στα Εξάρχεια, γιατί κάποιοι συνάδελφοι έπαιρναν μετάθεση για άλλα τμήματα περισσότερο ήσυχα, έκαναν μετάταξη και πήγαιναν σε θέση πρωτοκόλλου και έκδοσης ταυτοτήτων, ή έβαζαν βύσμα να μην πάνε στα Έξαρχεια...

Και η σφαίρα τελικά αποστρακίστηκε, εποστρακίστηκε ή εξοστρακίστηκε (πως λέγεται τελοσπάντων). Εντάξει, τώρα κλαίμε και για την ατυχία του Κορκονέα...