Ο γιος του Τορναδόρου

Γυρίζοντας σπίτι, έμαθα οτι ο παραιτήθηκε ο Ρουσόπουλος. Βάζω ΣΚΑΪ να μάθω τι έγινε.

Ο ΣΚΑΪ καταγγέλω ότι δεν έιχε τον Θοδωρή πρώτο θέμα.



Αλλά είχε το "ασήμαντο" θέμα της οικονομικής στήριξης των Τραπεζών εν μέσω οικονομικής κρίσης. Και το νούμερο αυτής: 28.000.000.000€ (δις)

Την ίδια ώρα που καμία Τράπεζα δεν έχει ανακοινώσει ζημιές. Μάλιστα η Τράπεζα Πειραιώς ανακοίνωσε προχτές κέρδη 441εκ.€ αυξημένα κατά 82εκ€ σε σχέση με πέρυσι.

Συν τοις άλλοις, οι ίδιες οι Τράπεζες είναι που σέρνουν τους εργαζόμενους στα Δικαστήρια κρίνοντας παράλογη την αύξηση που ζητάνε (8%).

Και δεν έχουν ανακοινώσει ούτε ζημιές αλλά και το μέγεθος της έκθεσης τους στα "τοξικά" προϊόντα.



Ο αντίλογος στα 28 δις είναι εδώ:

Αγρότης του Νομού Ηλείας, του οποίου κάηκαν 20-30-40 (όπως ο ίδιος δηλώνει) ελιές πήρε αποζημίωση 1 (χωρίς μηδενικά) ευρώ.
1 ευρώ
1€
...

Και επειδή ο Θοδωρής στην επίθεση που έκανε στον Γιώργο Παπανδρέου κατηγορώντας για συκοφαντίες, δήλωσε ότι είναι "υιος ενός ταχυδρόμου" και όχι από κάποιο πολιτικό τζάκι (όπως ο γιος του Αντρέα).
Την λαϊκή του καταγωγή χρησιμοποιεί ο Θοδωρής. Για να μας πείσει? Γιατί? Γιατί τόσο καιρό οτιδήποτε λαϊκό δεν το πολυσυμπαθούσε...
Μάλλον θεωρεί τον εαυτό του επιτυχημένο και έτσι ενισχύει το "αυτοδημιούργητο" προφίλ του. Ας μας δώσει λοιπόν τον ορισμό της επιτυχίας για να μην λέμε κι εμείς οτι είναι "κολλητός του Καραμανλή".

Α και για να ξέρετε, επειδή κι εγώ πολύ επιτυχημένος γενικά, είμαι ο γιος του τορναδόρου.

Peugeot 207

Σήμερα πέρασα πολλές ώρες μέσα στο αυτοκίνητο. Πολλή κίνηση + 35 λεπτά για παρκάρισμα πριν από λίγη ώρα.
(Θα μου πεις "ας απεργούσες για να τα γλίτωνες όλα αυτά", αλλά θα ξεφύγουμε από το θέμα)
Κι επειδή δεν ήμουν και ο πιο ψύχραιμος άνθρωπος του κόσμου και εκτιμώντας τον χρόνο που έχω περάσει μέσα στο αυτοκίνητο, διαλέγω τα εξής:
1. Γιατί παρά τις τόσες φορές που μπήκα στο αμάξι ποτέ δεν ξεχάστηκα έτσι:

2. Γιατί μετά τα τόσα "Άντε ρε γαμ.." που έχωσα σήμερα, το παρακάτω είναι αυτονόητο:

Σύνθημα

Το διάβασα σήμερα στο "Ε" της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας:

"Το πάθος για τα μετρητά, είναι δυνατότερο κι από την Παναγιά"
Από διαδήλωση στην Ουρανούπολη για τα καμώματα του Εφραίμ...

Αποκλειστικές πληροφορίες του blog αναφέρουν ότι οι μοναχοί της Μονής Βατοπεδίου είχαν προβεί και στις ακόλουθες αλλαγές:

• Το τροπάριο της Κασσιανής μετονομάστηκε σε "Τροπάριο τοις μετρητοίς"
• Το τροπάριο των 10 Παρθένων έγινε "Τροπάριο των 10 δομημένων"
• Η μετάληψη αναφερόταν ως ανάληψη
• Ο Γολγοθάς είχε μετονομαστεί σε Wallγοθάς (προς τιμήν της Wall Street)

Ειδικές τελετές πραγαμτοποιούνταν στον εορτασμό των Αγίων Θεοδώρων (λόγω Ρουσόπουλου)

Φυσάει γαρμπής...

"Φυσάει γαρμπής εδώ και μέρες κι έχει κάτσει η μαλάτσα..."

Μετάφραση: Φυσάει νοτιοδυτικά αυτές τις μέρες και έχει πολλή υγρασία

Πήγα Ζάκυνθο το Σ-Κ και όταν ρώτησα τον θείο στο χωριό πώς πάνε τα πράγματα μου έδωσε την παραπάνω απάντηση. Αυτά είναι προβλήματα.
Άσε που "όλο ψιλοβρέχει. Μια βροχή καλή, ποτιστική, δεν έχει κάνει να "δέσουν" τα δέντρα να γιομίσουν και οι ελιές"..Εύκολο είναι αυτό δεν θέλει μετάφραση..

Και μετά έκανα βόλτα στην πόλη (12 το πρωί) όπου δεν κυκλοφορούσε κανείς στα εμπορικά μαγαζιά. Μόνο τα κομμωτήρια και οι καφετέριες είχαν κόσμο.
Οι καφετέριες και τα κομμωτήρια που αποδεδειγμένα κερδοσκοπούν αλλά καλά κάνουν. Οι μεν εκμεταλλεύονται τη συνήθεια που έγινε λατρεία(τον καφέ) και οι δε τη γυναικεία ματαιδοξία (30€ για βαφή ρε ξάδερφε?).
Επιδοτούνται κιόλας αυτές οι επιχειρήσεις από τα ευρωπαϊκά προγράμματα.
Γι΄αυτό και σε κάθε γειτονιά έχει 3 κομμωτήρια και άλλες τόσες καφετέριες.

Και απορώ: Αν ξεσηκωθούν οι παραγωγοί του καφέ, όταν μάθουν οτι και στην πιο κακόγουστη καφετέρια στη Ζάκυνθο πχ, ο espresso σερβίρεται 3,5€, και σταματήσουν την παραγωγή, τι θα κάνουμε εμείς οι καταναλωτές?
Ουρές στα καφεκοπτεία, ο καφές στη μαύρη αγορά, εξαγριωμένοι στα παράθυρα θα καταγγέλουμε τους μεσάζοντες και θα πολιορκούμε τις τελευταίες καφετέριες που σερβίρουν καφέ, ξύλο για μια γουλιά φραπέ..
Ο καφές χρυσός (όπως λέμε μαύρος χρυσός για το πετρέλαιο).

Για να μην κατηγορούμε βέβαια και τους καταναλωτές του καφέ, συζητήσουσαν ανελέητα το θέμα της κρίσης της αγοράς. Τους έκαιγε βέβαια το που θα φτάσει το επιτόκιο του δανείου τους και όχι ο νόμος "σωτηρίας του Πόλσον"


Αλλά ποιος Πόλσον ρε φίλε, εδώ θα αρρωστήσουμε με τη μαλάτσα τόσες μέρες...