Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

Ζητείται Όνειρο

Ένα πρωί λοιπόν πηγαίνοντας στη δουλειά άκουγα Δίεση 101,3 γιατί κάπου είχα διαβάσει οτι ένας δημοσιογράφος, ο Κώστας Αρβανίτης, κάνει ωραία εκπομπή το πρωί (με ειδήσεις, χωρίς χαζοχαρούμενα αστεία, χωρίς ανάγνωση της espresso και με υποφερτή μουσική).
Και βάζει σε κάποια φάση ένα τραγούδι της Πρωτοψάλτη (όχι οτι είμαι φαν, του θανάτου είναι το τραγούδι, αλλά έχει ένα ωραίο στιχάκι στο ρεφρέν).
"Δεν ονειρεύομαι, δεν ζω, δεν παραδέχομαι, μόνο δέχομαι".

Δεν ονειρεύομαι (όντως αν με ρωτήσεις ποιο είναι το όνειρο σου ρε φίλε, δεν έχω να σου απαντήσω τίποτα συγκεκριμένο, μόνο να περνάω καλά)
Δεν ζω (υπερβολικό, αλλά ώρες ώρες δεν είναι ζωή αυτή)
Δεν παραδέχομαι (ναι, δεν παραδέχομαι οτι κάπου κάνω λάθος γιατί δεν παραδέχομαι ότι κάποιος άλλος μπορεί να μου πει το σωστό)
Μόνο δέχομαι (μπα όχι, τόσο ηττοπάθεια όχι, η υπερβολή του ποιητή)

Και ισχύει ρε γαμώτο, δεν έχω κάποιο όνειρο που το κυνηγάω με πάθος...Μόνο για αυτό στεναχωριέμαι.

ΥΓ: Πας να πιεις μια μπιρίτσα στο μαγαζί που αισθάνεσαι άνετα, βλέπεις γνωστά πρόσωπα και όπως κουβεντιάζεις με μια κοπελιά που την ξέρεις από το σχολείο και της λες για τα ζόρια της δουλειάς, αυτή σου λέει ότι παντρεύεται και ότι είναι έγκυος. Ο κόσμος αλλάζει και μεγαλώνουμε...Αστα

Ας βάλω ένα ποτάκι

2 σχόλια:

Thermoplan Art είπε...

Αγαπητέ Blog 'n Roll,

το στιχάκι δυστυχώς ισχύει ολόκληρο για το μεγαλύτερο κομμάτι τις νεολαίας.

Όχι μόνο όνειρα δεν έχουν πια, αλλά και δέχονται και μόκο διότι δεν μπορούν να κάνουν και αλλιώς.

Υπάρχει και ένα άλλο κομμάτι νέων (διόλου ευκαταφρόνητο) το οποίο ονειρεύεται να πλουτίσει, ενώ γνωρίζει ότι δεν έχει στον ήλιο μοίρα.

Μου ήρθε στο μυαλό μια ξαδελφούλα μου 18 χρονών (παιδί εργατικής οικογένειας) που ενώ τις έλεγα για όνειρα, στόχους, αγώνες και όλα τα γνώστα παλιομοδίτικα μου απάντησε με ύφος αυτοκρατόρισας και την μύτη ψηλά ως το ταβάνι: "Εγώ έχω πολύ σοβαρά όνειρα, όταν μεγαλώσω θέλω να βγάλω πάρα πολλά λεφτά..."

Και επειδή σε τέτοια αφοπλιστικά επιχειρήματα εγώ τουλάχιστον αδυνατώ να αντεπεξέλθω, ανέλαβε ο τρισμέγιστος Ντινάρας: "Και τι θες να αγοράσεις με τόσα λεφτά??"
Απάντηση: "Παπούτσια!!!"

Τώρα εγώ αν αρχίσω να λέω τα γνωστά που λέω θα είμαι πάλι γραφικός??

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Παπ..
Ακούσέ αυτό το τραγούδι..
"Μοναξιά χιλιάδες φύλλα"(ακυκλοφόρητο τραγούδι,μπες στο utube) θηβαίος Χρηστος.
Ετσι μας έχουν κάνει και δεν ονειρευόμαστε..

-Αν και υπάρχουν κάπιοι που μόνοι τους καταστρέφουν τα όνειρα τους και αυτό μάλλον ειναι χειρότερο Παπ.

"Όνειρα - όνειρα
φλόγες μακρινές μου
Του φευγιού μου όνειρα
κι άγνωστες φωνές μου"

Σε διαβάζω και γω βρε!!