Αυτό είναι το ερώτημα που σκοτώνει, όσους δεν νιώθουν και τόσο Χριστιανοί. Γιατί δηλαδή να γιορτάζεις το Πάσχα, του Αγίου Φανουρίου άμα σε λένε Φανούρη ή της Αγίας Θέκλας άμα σε λένε Θέκλα, αν δεν πιστεύεις (εις ένα Θεό Πατέρα Παντοκράτορα)?
Τα γενέθλια σου, να τα γιορτάσεις μάλιστα. (και τη μέρα της σύλληψής σου αν οι γονείς σου κρατούσαν ημερολόγιο επαφών). Αλλά την ονομαστική σου εορτή γιατί? Να κάνεις και νηστεία ρε μεγάλε, αν είσαι μάγκας.
Τέτοιου είδους επιχειρήματα κλονίζουν την στάση που κρατάς σαν άνθρωπος απέναντι σε κάθε τι ορθόδοξο-χριστιανικό. Αλλά μέσω της ονομαστικής χριστιανικής εορτής έρχεται η ώρα της εκδίκησης.
Ποιας εκδίκησης? Της εκδίκησης για:
- Τις χαμένες σχολικές ώρες για τα θρησκευτικά (τα ορθόδοξα χριστιανικά δηλαδή) και τις Ευαγγελικές Περικοπές
- Τις αμέτρητες πρωινές προσευχές και τους αγιασμούς
- Τις μέρες που οι γονείς σου έβαζαν να κάνεις νηστεία γιατί έτσι έπρεπε, την ίδια ώρα που έβριζαν ο ένας τον άλλον και οι δυο μαζί όλους τους υπόλοιπους
- Τα ενοχλητικά ντεσιμπέλ από τις καμπάνες της Εκκλησίας
- και για πολλά άλλα που δεν μου έρχονται τώρα.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, και χρόνια πολλά θέλω να ακούσω σήμερα, και να βγω θέλω, και να πιω θέλω, και τα πάντα όλα θέλω.
2 μέρες το χρόνο σου προσφέρει χαρά αυτή η θρησκεία. Την ονομαστική γιορτή (αν είσαι τυχερός και δεν είσαι παιδί του Άδωνι ή του Βελόπουλου για να σε λένε Αλέξανδρο ή Περικλή) και το Πάσχα, που τα καις όλα και Σατανιστής να είσαι.
Άλλωστε τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, τα γενέθλια σου σίγουρα τα γιορτάζεις εσύ, ενώ δεν ξέρεις σίγουρα αν οι υπόλοιποι χαίρονται ή καταριούνται για αυτό, ενω η ονομαστική σου γιορτή , όπως και να χει, λιγότερο ενοχλεί...
Γι αυτό λοιπόν, χρόνια μου πολλά.
Απενοχοποιήθηκα τώρα...
